Ga op zoek naar een ‘culturele pinguïn’, raadt onze docent ons aan. Iemand die je helpt de andere cultuur te ontdekken, die je kan vragen naar het hoe en waarom en de dieperliggende reden. Cultuur is namelijk meer dan alleen het puntje van de ijsberg (dat wat je ziet), er liggen bepaalde waarden en soms ook religie onder. Zaken die je dus niet zomaar ziet maar waar je een pinguin voor nodig hebt die onder de ijsberg kan komen en kan uitleggen waar gebruiken en symbolen e.d. vandaan komen.
Een culturele pinguïn dus, het klinkt grappig maar ook als een waardevolle tip.
De module van de afgelopen twee weken draaide om cultuur en religie. ‘Wie is je buurman’ is de vraag die centraal stond. Naast allerlei verschillende modellen om uit te leggen wat een cultuur nu eigenlijk is kwamen er ook heel veel verschillende cultuuraspecten aan de orde. We mochten ook een aantal kenmerken van de Nederlandse cultuur beschrijven. Tja, wat is DE Nederlandse cultuur? In Nederland zijn er eigenlijk ook heel veel verschillende culturen, maar toch zijn er wel kenmerken die de nederlandse cultuur typeren. Zo zagen we ook dit grappig filmpje over de Engelse cultuur met kenmerken die ons nu echt wel bekend voorkomen:
We hebben ook gekeken hoe we zelf in elkaar zitten doormiddel van het invullen van een vragenlijst. Bijvoorbeeld: ‘Plannen we vooruit op gebeurtenissen die misschien gaan komen of wachten we gewoon af, zijn we meer gericht op prestatie of op status en zijn we meer taakgericht of meer persoonsgericht?’ In kleine groepjes hebben we elkaar vervolgens bevraagd naar de achterliggende reden van ons gedrag. Waarom wil je eigenlijk graag op tijd zijn, welke waarde zit daar achter? Waarom is het zo belangrijk voor je om een taak goed af te ronden en waarom vindt je het dan acceptabel om een goede relatie met je collega daarvoor deels op te offeren? Heel interessant om dit allemaal in gedachte te houden. Als je je eigen waarden/normen snapt en je geïnteresseerd bent in waarom iemand anders doet wat hij doet en je daar voor open staat, dan ben je al een heel eind in de cross culture communicatie.
In Nepal heel normaal, in Nederland zouden we gelijk aan de kant worden gezet. 
Hoe laat is te laat in jouw cultuur?
We stonden ook stil bij ‘culture shock’. De ‘culturele schok’ die je ervaart als je in een nieuwe cultuur terecht komt. Onderstaande grafiek laat zien hoe zo’n cultuurschok er uit kan zien:
Voor ons wel herkenbaar, ook al is Engeland niet zo ver, Toch is de cultuur wel flink anders dan de Nederlandse cultuur. We merken dat we veel afwachtender zijn dan thuis, eerst maar eens kijken hoe iets werkt en hoe mensen reageren. Dit geldt ook tijdens de les. Daarnaast is de omgeving anders, je leeft in kleine kamers en deelt veel met elkaar. Zo is het soms zoeken naar hoe je ‘gezinstijd’ creëert. Zeg je ‘nee’ tegen iemand die langs wil komen of sta je altijd open voor een gezellig praatje. We merken dat we, nu de nieuwigheid er af is, ons wel zo’n beetje na de honeymoon (huwelijksreis) fase bevinden. In het begin is alles nieuw en interessant en die adrenaline is nu wel zo’n beetje weg. Alles wordt normaal en we hebben een nieuw ‘thuis’, het voelt ook zo maar toch ben je niet helemaal ‘geland’. We zijn wat moeier, alles kost wat meer moeite en het lijkt alsof de kinderen er ook last van hebben:D. En ja…zo’n cultuurschok, kan je dat eigenlijk voorkomen? Nee, vertelt Cami (een van de docentes). De cultuurschok kan je niet voorkomen en dat moet je ook niet willen. Maar er zijn wel manieren om er mee om te gaan: doe een spelletje, kijk wat grappigs, ga sporten, houd je vast aan een paar ‘goede gewoontens’ maar het belangrijkste: weet dat je identiteit in God is! En dit laatste is iets waar we veel bij stil worden gezet de laatste tijd. Het is zo waardevol dat door alle lessen heen lessen uit de Bijbel verweven zijn. Alle lessen die gegeven worden draaien om de boodschap van de Bijbel. Erg bemoedigend!
Bemoedigingen halen we ook uit elkaar, als groep. Elke week vertelt een van de klasgenoten zijn of haar story of te wel: levensverhaal. Vorige week hoorden we het verhaal van onze Nepalese klasgenoot die uitgehuwelijkt werd aan een Nepalese man om eigenlijk als ‘huishoudster’ gehouden te worden. Ze vertelde over het verdriet en de pijn die dit veroorzaakt maar ook over haar ontzettende dankbaarheid: ze is inmiddels tot geloof gekomen, getrouwd met een Engelse man en ze runnen nu samen een kledingzaak in Nepal. Ze zetten zich samen in om kwetsbare en misbruikte vrouwen in Nepal toekomst te bieden. Het verhaal raakte ons, vooral de manier waarop ze haar dankbaarheid uitte, maar ook hoe ze zich inzet om anderen te vertellen over Jezus.
De tweede week van de module gaat over verschillende religies. We besteedden elke dag aan een andere wereldgodsdienst. Voor ons heel interessant, want zoveel weten we daar nog niet van. Naast de Islam, het Boedisme en Hindoeisme kwamen ook volksgodsdiensten/inheemse godsdiensten aan de orde. Het leverde interessante vraagstukken op. Wat doe je als er in een dorp een virus heerst en er geloofd wordt dat er geofferd moet worden aan de watergod? Er wordt geld opgehaald voor een offer aan een afgod en iedereen moet geld geven, de christenen weigeren (zouden ze dat eigenlijk wel moeten doen?) en daardoor wordt er toegang tot het water ontzegt. Hoe los je zulke conflicten als missionaires op? Het zette ons aan het denken….Wat al snel duidelijk was is dat er vaak niet een duidelijk, makkelijk antwoord is. Dat is juist ook het lastigste. Maar waar het bij elke godsdienst om draait: probeer het wereldbeeld van de mensen te snappen. Wat als je nu écht geloofd in een watergod, wat als je al je veiligheid vindt in het aanbidden van beelden? Pas als je mensen snapt, hun beweegredenen kent, hun godsdienst kent en weet waarom ze iets doen kan je met ze meelopen en ze al gaande weg vertellen over onze God. Maak vriendschappen, zie mensen niet als projecten…dat werd ons op het hart gedrukt.
De kinderen hebben hun draai al helemaal gevonden hier. Elke morgen doen ze trouw hun schoolwerk, de ene dag gaat dat wat beter dan de andere maar ze doen goed hun best! In de eetzaal zijn ze met iedereen vriendjes aan het worden. Vooral Anna weet echt al goed wie wie is. Ze weet precies aan te wijzen wie er Nederlands praat en met wie ze Engels moet praten. Ze vindt het heerlijk dat ze hier lekker kan dwalen en met iedereen kan kletsen. We zijn haar regelmatig kwijt! Heel irritant, maar het levert soms ook hilarische situaties op. Zo loopt ze na het eten stiekem vast met iemand mee naar het gebouw waar wij wonen. Pas kwam een stel haar terug brengen omdat ze helemaal mee gelopen was hun kamer in. Ze vertelde ons dat ze haar wat snoepjes hadden gegeven, die ze vervolgens heel snel in haar zak had gestopt! Anna weet bij iedereen wel snoepjes/chocola los te peuteren. De eerste woorden die ze in het Engels kent 🙂
We genieten ervan als de kinderen contact maken met de studenten hier. Timo kijkt vaak wat langer vanaf de zijlijn toe maar ook hij maakt steeds meer vriendjes. Na het eten helpt hij ons altijd om alle vaat naar de keuken te brengen. Daar staan studenten klaar die corvee hebben en de afwas doen. Timo geeft hun het bestek en de glazen en als onze tafel leeg is zijn er altijd wel studenten die hun lege glas aan Timo geven. Kunnen zij lekker blijven zitten en Timo heeft plezier. Na het afruimen spelen Timo en Anna soms verstoppertje in de eetzaal, de hele zaal geniet dan mee van de blijde (harde) gillen als ze elkaar vinden. Laatst kregen ze allemaal een lekker ijsje van de kok, met wie ze ook al dikke vrienden zijn. Lotte zei van de week dat ze iedereen zo zou gaan missen als we weer naar Nederland gaan. Maar gelukkig duurt dat nog even, we zijn pas op de helft!
Published by